Αδικίες και μπαρμπούτσαλα.

Δεν ξέρω εάν το έχετε νιώσει, η μάλλον το έχετε νιώσει χωρίς αμφιβολία. Η 'αδικία΄. Όταν ήμασταν μικρά και κάποιος δεν μας έπαιζε στο κυνηγητό, η όταν μας 'έφτυναν' στο κρυφτό χωρίς να μας έχουν πραγματικά δει (βέβαια εκ των υστέρων το φτύσιμο το κάναμε εθνική κουλτούρα), η ακόμα όταν δεν μας καλούσαν σε παιδικά πάρτυ, λέγαμε 'ΈΛΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕ, ΑΔΙΚΊΑ!!!'. Εναλλακτικά, γυρνούσαμε με σταυρωμένα χέρια και ύφος εκατό καρδιναλίων και απαντούσαμε αποστομωτικά ' Όποιος λέει ψέμματα, θα καεί στα αίματα και όποιος λέει αλήθεια, έχει το θεό βοήθεια' .- Ενός λεπτού σιγή για το βούλωμααααααααα. 

Μικρά λοιπόν, νιώθαμε την αδικία και μας ενοχλούσε, μας πονούσε. Μεγαλώνοντας, νιώθουμε την αδικία στο πετσί μας και στην πραγματική της υπόσταση και καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε -ΜΟΝΟΙ - μας, χωρίς οικογενειακό συμβούλιο ακολουθούμενο από μασαμπούκα και επιδόρπιο και χωρίς τις σούπερ δυνάμεις της μαμάς και του μπαμπά. 

Η αδικία στα 15-19.....

Είναι αδικία να κόβεσαι στις εξετάσεις, είναι αδικία να έχεις 10 στα μαθηματικά στο τρίμηνο και να σου ρίχνει το μέσο όρο. Είναι αδικία να βάζεις κάρτες στο κινητό και να σου κάνουν αναπάντητη όλοι να τους πάρεις εσύ και είναι αδικία να περιμένεις πάνω από το κινητό  για ένα του μήνυμα και να μην......

Είναι άδικο που δεν σε άφησε η μαμά να βγεις για ποτό αυτό το Σαββατοκύριακο και το προηγούμενο σε άφησε μέχρι τις 3. Αδικία που έβγαλες σπυράκια, που δεν είσαι σωματάρα σαν την Χ και που δεν έχεις κάνει ακόμα σεξ σαν την Ψ.

Η αδικία στα 19-23......

Είναι άδικο που δεν πέρασες πανελλήνιες Ιατρική η Νομική ή έστω μια Φιλολογία βρε αδελφέ μου. Είναι άδικο που δεν μπορείς να πάρεις την Λουι Βιττόν που έχει η τάδε, και είναι τεράαααστια αδικία που πρέπει να διαβάσεις για εξεταστική. Μαύρη η ώρα που γεννήθηκε ο καθηγητής που 'σε έκοψε' και νάν καλά η μάνα της καθηγήτριας που ΄πέρασες'. Είναι άδικο που το γκομενάκι που έχεις μπανίσει θέλει μόνο να σε πηδήξει και εσύ περίμενες αγάπες-έρωτες-συγκατοικήσεις-πωςθααντεξωπασχαμακρυάτου. Είναι άδικο που ράγισε η καρδιά σου. Είναι άδικο που είναι μακριά η μαμά σου που με 2 κουβέντες σε έκανε περδίκι και ο μπαμπάς σου που σε έκανα πριγκίπισσα σε 3 λεπτά. 

Είναι άδικο που αρρώστησες και κάνεις μόνη σου τα τσάγιατα και τις σούπες. ΘΈΛΩ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ.

Η αδικία στα χρόνια της χολέρας......

Είναι άδικο που είσαι 25 και δεν βρίσκεις δουλειά μετά απο τόσα όνειρα. Είναι άδικο που στην δουλειά που ίσως να έχεις δουλεύεις πρωί-βράδυ και δεν μπορείς να καλύψεις ούτε τα βασικά σου έξοδα (σαφώς μένεις με γονείς), είναι άδικο που δεν βρίσκεις τον έρωτα της ζωής σου και είναι άδικο που το στομάχι σου γίνεται κόμπος για τα έξοδα που τρέχουν. Είναι άδικο που έμεινες έγκυος και μόνη σου και είναι άδικο που τα παιδιά στην Κένυα διψάνε . Είναι άδικο που ο φίλος σου και άλλοι τόσοι αρρώστησαν με ανίατη ασθένεια. Άδικο που ο κόσμος πεθαίνει νωρίς.

 Είναι άδικο που στην Παλαιστίνη σκοτώνονται κάθε μέρα. Ναι τώρα τα βλέπεις καθαρά..... Είναι άδικο που πήραν άλλον στην δουλειά και όχι εσένα που το πάλεψες. 

Δεν το δέχεσαι πως σου συμβαίνουν όλα τα στραβά ενώ έχεις τις καλύτερες προθέσεις.

Είναι άδικο που δεν είναι άδικο όπως τότε.... Που δεν πονούσε τόσο.