S.O.S. Drama Queen in the room

Καλησπέρα σας.

'Μου λείπεις'. Αυτή είναι η φράση που γυροφέρνει στον εγκέφαλό μου το τελευταίο διάστημα αλλά και ταλαιπωρεί αρκετούς από ότι παρατηρώ σε δημοσιεύσεις.
'Μου λείπεις;'

Είναι οι γνωστές σε όλους μας 'κενές' περίοδοι που ξαφνικά μας διακατέχει ένας βαθύς στοχασμός και υπαρξιακοί προβληματισμοί. Και κάπου εκεί. σε μία γωνία, στέκεται και μας κοιτάει με σταυρωμένα χέρια ο άνθρωπος που δεν μπορούμε με τίποτα να ξεκαρφώσουμε απ'το μυαλό μας.

Λένε πως ο άνθρωπος που σκέφτεσαι όταν ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί και λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου το βράδυ , είναι αυτός που σου προκαλεί χαρά ή πόνο. 

Ο άνθρωπος που σκέφτεσαι όταν γελάς ή όταν κλαις; Προφανώς για να τον σκέφτεσαι απλά και να μην τον κρατάς, είναι αυτός που σε πονάει λίγο.

Είμαστε μαζοχιστές;

Τις περισσότερες φορές κολλάμε με πρόσωπα και καταστάσεις όταν δεν έχουμε κάτι καλύτερο να απασχοληθούμε. Συνήθως σε αυτές τις κενές περιόδους.
Και ξεκινάει η καταστροφή.... Στέλνουμε μηνύματα που μένουν αναπάντητα, βλέπουμε Αρλεκινοταινίες, ακούμε ερωτικά τερτίπια άλλων και κλαίμε τη μοίρα μας...
Μας λείπει; Ή μας λείπει το να μην είμαστε μόνοι/ες μας; Είναι έλλειψη, αγάπη ή συνήθεια;
Σίγουρα είναι ύπουλο.

'Άλλοι λένε πως εάν την έχεις πατήσει, βγες και ψώνισε μια τσάντα και όλα θα πάνε καλά. 
Και εάν δεν έχεις χρήματα; Πέφτεις από κάποιο γκρεμό or something?

Η συνήθεια είναι δύσκολο πράγμα. Όταν βλέπεις ότι δεν σε χωράει η κατάσταση φεύγεις για να μην τραβήξεις τα γνωστά, και για να μην πλουτίσεις Vodafone,Cosmote και καταναλωτικές εταιρίες.

Δεν ξέρω,μπερδεύομαι. Γιατί κάνουμε τόσο δύσκολη τη ζωή μας;
Δε σε θέλει κούκλα μου, τι δεν καταλαβαίνεις; Τι;

Για τους ομοιοπαθής προτείνω να δείτε το 'He is just not that into you' που μου είχαν προτείνει κάποιες συμφοιτήτριες. Ξέρουν αυτές! ;)
Φιλάκια